مریم نصراصفهانی در این اثر کوشیده است میراث فلسفی مرتبط با اخلاق و «جنسیت» را در قلمرو عمومی و خصوصی در یونان باستان بازکاوی کند. او این کار را با محوریت برجسته ترین آثار فلسفی بازمانده از آن دوران انجام داده است، تفکرات فیثاغوریان، تدبیر منزل نوشته کسنوفون، برخی دیالوگ های افلاطون با محوریت جمهوری و قوانین و برخی نوشته های ارسطو که در رأس آنها اخلاق نیکوماخوس و سیاست قرار دارند. همچنین، او نگاهی به میراث بازمانده از نمایشنامه نویسان برجسته آن دوران داشته است. در بررسی آثار نمایشنامه نویسان، سه تراژدی مهم از سه قله تراژدی نویسی یونان باستان انتخاب شده و در کنار آنها سه کمدی از آثار به جامانده از آریستوفان نیز مدنظر بوده است. نزد این متفکران یونانی، زندگی در خانوار و پیوند آن با زنان و فرزندان مسئله زا است؛ اما این مسئله زا بودن باعث انکار یا حذف مسئله نشده است. در عین حال، هیچ صدا یا پیام واحدی در مجموع این نوشته ها وجود ندارد به نظر نویسنده، اندیشمندان یونانی را نمی توان زن بیزار دانست، چه رسد به اینکه بخواهیم سرمنشأ زن بیزاری را در تاریخ اندیشه در آرای اندیشمندان یونانی جست وجو کنیم.
