جسد

اجساد به مدت دو هزار سال ـ برخی به خواست خودشان و برخی نادانسته ـ در جسورانه‌ترین گام‌ها و عجیب‌ترین ماجراجویی‌های علم مشارکت داشته‌اند. وقتی می‌خواستند اولین گیوتین‌های فرانسه را آزمایش کنند (جایگزینی بشردوستانه‌تر برای روش اعدام با طناب دار)، اجساد در صف اول بودند. وقتی مسئولان تحنیطِ لنین در آزمایشگاه‌هایشان مشغول آزمودن جدیدترین تکنیک‌ها بودند، اجساد هم آنجا حضور داشتند تا کمکشان کنند. اجساد در جلسات استماع کنگره حین تصویب طرح اجباری کردن کمربند ایمنی در رانندگی نیز بودند (البته به‌صورت اسامی روی کاغذ).
مری روچ در کتاب «جسد» نگاهی به اعمال نیک اجساد در طی قرن‌های متمادی می‌اندازد و داستان کالبدمان را بعد از آنکه آن را ترک می‌کنیم بازگو می‌کند. روزنامۀ دنور پست دربارۀ سبک کار او نوشته است: «روچ جزو گونه‌هایی است که در معرض انقراض قرار دارند: نویسندگان کتاب‌های علمی با حس طنز. او قادر است مسائل مربوط به مرگ را به باد شوخی بگیرد، بی‌آنکه ذره‌ای از حس احترام آن کم کند.»
«جسد» کتابی است جذاب و در عین حال غیرمعمول که خواننده را به شناخت دقیقی از زندگی و مرگ می‌رساند